Na każdy temat

Ja zawsze chce poznać człowieka z charakteru... i tak przewaznie bywa.. zawsze kiedy zauważam że ktoś jest ciekawą osobowością dopiero patrze na urodę...
Przewaznie opieram sie na wielu znajomosciach interennetowych, gdzie druga osoba choc wcale nie "piękna" na ma wspaniałą dusze..

wiedziałam ze o tym wspomnisz, o tych dresów Ci chodzi.. eh
czasami ciężko mnie rozgryść.. w sumie to jest proste do zrozumienia..ale nie chce mi sie tłumaczyc
palce mnie juz bola

Tak, to było oczywiste.
mam odmienne myślenie i czasem cięzko mnie zrozumieć.. [czasem to nawet sama siebie nie rozumiem ]

tak zgadzam się z tym

Gdy przechadzam się po mieście, oceniam ludzi nie po wyglądzie lecz po ubiorze. Kolesia co ma kroczę w kolanach (chodzi o spodnie) natychmiastowo zakwalifikuję do niepoważnego osobnika, który nie martwi się o odmrożenie członka. Co z tego jaki ma świetny charakter, gdy nie zamierzam go poznać? Za to ocenić i wyśmiać nikt mi nie zabroni.
Gdy zaś mam do czynienia z kimś dłużej... Muszę przyznać, że choćby osoba z którą rozmawiam była by absolutną pięknością, nie wytrzymałbym z nią minuty, gdyby miała fatalny charakter. Choć mam dużą tolerancję na charakter, przekraczających tę tolerancję zazwyczaj zbywam byle pretekstem (Oh pani miss świata? Przepraszam, nie ożenię się z panią. Muszę wynieść śmieci, rozumie pani, obowiązki...).

Kiedy patrzę na nieznajomych ludzi,to patrzę trochę na to jak się ubierają-bo to świadczy o światopoglądzie,na to jak zachowują się w stosunku do innych ludzi,np tych z  którymi akurat rozmawiają.Ale często mam tak,że ktoś mnie zainteresuje przez wygląd.Nie w sensie że ładny jest,tylko jakaś cecha jego wyglądu nie pozwala mi oderwać od niego oczu.Dużo razy łapałam się na tym,że patrzę na kogoś kogo nie znam,a patrzę bo  coś mnie w tej osobie intryguje.