Na każdy temat

Moja przyszła ma się gdzieś szlajać przez rok czy dwa beze mnie i mojej kontroli? Stanowczo i zdecydowanie powiadam: NIE. Związek na odległość nigdy nie przejdzie przez me wymagania.
Nie chodzi o to, że bym jej nie ufał (w końcu gdzie znajdzie lepszego chopa ode mnie ), ale kto by miał ją bronić od złego jak nie ja.

Coś ty, nawet w prawdziwej miłości to jest nie realne. Fakt, że mogą spotkać się po latach i być ze sobą, ale tak to nie bardzo...

Takie, że spotykają się przez wakacje to napisałam, ze ma szanse Ale przez 5 lat było by im ciężko

fajnie,że są jeszcze optymiści na tym świecie bo widzicie,ta historia nie jest wyimaginowana...ja przez to będę przechodziła i byłam ciekawa,jakie jest wasze zdanie podejrzewam,że gdybym na samym początku napisała,że to dotyczyć będzie mnie osobiście,to z grzeczności wszyscy by mnie pocieszali,a to nie o to chodzi... ja wierzę,że Nam(mi i mojemu Mężowi)się uda!Musi się udać!Poprostu nie ma innej opcji...

No w listopadzie będziemy obchodzić 8 miesięcy razem...Czy to długo?Na pewno wystarczająco,żeby przekonać się o tym,że nie umiemy bez siebie żyć i bezgranicznie się kochamy i sobie ufamy.A reszta wyjdzie w praniu...

On zostanie tutaj a ja wyjade do Stanów...i będę przyjeżdżać na wakacje...taki związek na odległość przez 5-6 lat...na to się zapowiada

Pewnie,że bym chciała...ale to nie jest takie proste po pierwsze on jest strasznie rodzinny...to zaleta u mężczyzn,że szanują rodzinę...naprawdę...ale on nie umiałby tam żyć zresztą był świadomy na co się naraża wiążąc się ze mną...że rozłąka jest nieunikniona ale "miłość mocna jest jak śmierć"...więc pozostaje Nam wierzyć,że jakoś to prze3mamy...nie pozwolimy na to,żeby siebie stracić!życie jest pełne wzlotów i upadków i chodzi o to,żeby umieć powstać...nie chcę już o tym pisać,bo to troszkę trudne ;( trzeba cieszyć się każdym momentem,bo wszystkie chwile są ulotne jak motyle...